Er was eens een prinses. Omdat prinsessen meestal niets hoeven te doen -tenminste in sprookjes- was het een erg verwende prinses. De hele dag zat ze op een mooie stoel naar buiten te kijken en zo af en toe ging ze een klein stukje wandelen in de paleistuin. De tuin gaf telkens hetzelfde beeld, ook al waren er vier jaargetijden. In sprookjes kan dat. De grote paleistuin had een vijver, er stonden bomen maar bovenal stonden er hoge heggen zodat er geen inkijk was. De prinses verveelde zich terwijl ze het rondje door de tuin maakte. Ze gaapte en voelde zich lusteloos. Zo kon van alles gaan doen, maar dan wel binnen de paleismuren. Knutselen had ze al wel gezien, de boeken waren grotendeels uitgelezen en haar kledingkast had ze al een paar keer onder handen willen nemen, maar daar was het kamermeisje voor. Opeens viel haar oog op een advertentie: schoonmaakpersoneel gevraagd. Dat was haar kans! Ze flanste een nep cv in elkaar en ze kreeg het voor elkaar. Ze werd aangenomen bij een groot schoonmaakbedrijf. Natuurlijk was ze incognito gaan solliciteren. Een theedoek op haar hoofd, oude kleding aan van het keukenpersoneel en ze had haar altijd zo reine gezicht lichtelijk besmeurd met wat houtskool. Toen ze ging solliciteren werd er wel tegen haar gezegd dat ze met een schoon gezicht moest komen. Bedrijfskleding zou voor gezorgd worden dus dat was een hele zorg minder. Het is tenslotte lastig werken in een galajurk. Ze kreeg wat opdrachten en ging aan de slag. En terwijl ze zo lekker bezig was om alles goed schoon te maken, voelde ze zich nuttig. Blij verrast dat het haar zo goed beviel bleef ze elke dag trouw naar het schoonmaakbedrijf toegaan om weer allerlei opdrachten in ontvangst te nemen en deze uit te voeren. Na een hele dag hard werken voelde ze zich blij en tevreden dat ze ook haar steentje kon bijdragen aan de maatschappij. Voor het geld hoefde ze het niet te doen, want haar wekelijkse toelage was al meer dan een halfjaar salaris bij het schoonmaakbedrijf, maar dat maakte haar niet uit. Het gevoel van nodig zijn en met een tevreden gevoel een schoon pand achterlaten was haar meer waard dan haar luchtige leventje dat ze eerder leidde. De koning en de koningin zagen de verandering wel bij hun dochter maar konden er de vinger niet opleggen. Elke dag was de prinses zo’n vijf uur verdwenen. Ze dachten dat ze in de tuin wandelde, maar niemand zag haar ooit tussen de bomen van het koninklijke bos. De koningin was heel nieuwsgierig en kreeg een idee. Ze zou haar dochter gaan volgen. Ze zag dat de prinses de stallen indook en uit een kist een rare outfit haalde en deze aantrok. Vervolgens pakte ze de fiets van een keukenmeisje en reed weg. De koningin kon niet fietsen, dus ze sprong op een paard en achtervolgde haar. Toen ze zag waar de prinses stopte keek ze verbaasd in het rond. Een schoonmaakbedrijf? Wat moest haar dochter daar nu? Al snel had ze door wat de prinses dagelijks aan het doen was. De koningin was stiekem heel trots op haar ondernemende dochter maar wist ook dat het niet lang zou duren voor ze ontmaskerd zou worden. De koninklijke familie had bepaalde uiterlijke kenmerken die niet te missen waren. Toen haar dochter weer thuiskwam riep de koningin haar. Ze sprak over wat ze gezien had en de prinses schrok. Nu mocht ze zeker niet meer weg om te gaan schoonmaken, iets wat ze heel graag deed. De koningin zei dat als ze zo graag wilde schoonmaken, ze dat ook in de koninklijke keuken mocht doen. Maar de prinses wilde dat niet. Ze had dan niet het gevoel dat ze iemand daadwerkelijk hielp. De koningin begreep dit wel en bedacht een ander plan. Ze richtte zelf een schoonmaakbedrijf op en noemde het: De Anonieme Schoonmakers. Alle offertes gingen online en de opdrachten ook. Als voorwaarde werd gesteld dat er in een leeg pand gewerkt zou worden, er mocht geen personeelslid meer aanwezig zijn. Het bedrijf sleepte heel veel opdrachten in de wacht en de prinses had haar bestemming gevonden. 😊
