Elk jaar na de griepgolf worden de langste stukken geschreven over hygiëne, bacteriën en waar je allemaal voor op moet passen wil je geen griep of verkoudheidsvirus te pakken krijgen. Soms liggen de dingen voor de hand. Met andere woorden: alles wat een ander heeft aangeraakt kan voor bacterieoverdracht zorgen. Immers, let maar eens op hoe achteloos je bijvoorbeeld de stang in de bus of trein vastpakt en daarna over je gezicht of lippen wrijft. Men is hier op bedacht inmiddels maar op andere momenten is men vaak niet zo waakzaam. Het is logisch dat als je muziekles krijgt, of bijvoorbeeld in een band speelt en een ander heeft jouw instrument eerder bespeelt, je deze eerst reinigt voordat je hem gebruikt. In het geval van een blaasinstrument is het duidelijk te merken dat er zonder reiniging speekseloverdracht zou zijn. Het is niet voor niets dat trompettisten alleen hun eigen mondstuk gebruiken. Bij diverse verenigingen worden de instrumenten na gebruik in een kast bewaard voor volgend gebruik en nemen de muzikanten alleen hun mondstuk mee naar huis. Bij andere verenigingen zijn de muziek koffers gelabeld zodat je alleen je “eigen” instrument gebruikt. De meeste leden van de muziekvereniging hebben hun instrument in bruikleen, gezien de prijzen. Het is logisch dat dit een stukje extra oplettendheid met zich mee brengt qua schoonhouden. Vele verenigingen instrueren hun leden amper of niet op het gebied van het schoonmaken van het instrument. Zo dient het mondstuk regelmatig uitgekookt te worden en dat klinkt precies zoals het er staat. Mondstuk in een pannetje met kokend water een paar minuten laten borrelen en het is weer klaar voor gebruik.
Niet alleen blaasinstrumenten verdienen extra aandacht, ook voor gitaarspelers is het belangrijk om regelmatig het instrument te reinigen. Misschien is dat niet helemaal rock ’n roll, maar dat is een snotneus ook niet. Gitaristen pakken nog weleens een gitaar van een ander en zijn veelal ook makkelijker met het lenen aan een andere muzikant. Toetsenisten zijn vaak afhankelijk van piano’s e.d. die al ergens aanwezig zijn en dan mag je hopen dat de toetsen de toets der hygiëne kunnen doorstaan, en anders is het zaak om na het spelen goed de handen te wassen. En zangers en zangeressen dan… hun instrument is hun stem, maar indien er een microfoon aan te pas komt -welke niet hun eigen microfoon is- is het fijn als deze een plopkap bevat. Een plopkap is een schuimrubber kap die al dan niet voorzien van een logo over een microfoon geschoven kan worden. Het doel is om (wind)suizingen en scherpe t-, s- of sj- klanken te vermijden, maar uiteindelijk is het ook wel zo hygiënisch voor de microfoon zelf dat er geen spuugrestjes op kunnen komen. De plopkap kun je naderhand makkelijk uitwassen. Bij muziek gaat het erom dat je de juiste noten & tonen treft zonder je druk te maken over bacteriën. Verder gaat het bij muziek natuurlijk om emotie en om de gevoelige snaar raken.