Woorden kunnen krachtig zijn maar daden spreken nog veel meer. We hebben allemaal de beelden gezien op tv. Beelden die we liever niet willen zien. Mensen die hun huis moeten verlaten op zoek naar een onzekere toekomst. Het is heel heftig om te zien dat alles wat je in je leven opgebouwd hebt, er ineens niet meer is. Aan de andere kant zien we de medemenselijkheid. Er zijn allerlei acties op touw gezet om de vluchtelingen op te vangen, onderdak te bieden en er zijn voedsel- en kledingpakketten aangekomen en ook nog steeds onderweg. Een constante toestroom van hulp, extra inzamelingsacties, hulpgoederen en nog meer goeie daden. Het is hartverwarmend om te zien dat mensen alles op alles zetten om van alles te regelen. Niet alleen het verzamelen van eten, dekens, kleding en andere goederen, maar ook het transport er naar toe. Mensen die zich vrijmaken om erheen te rijden. Mensen die eigenlijk bezig zijn met andere zaken zoals hun baan, de kinderen en eigen beslommeringen. Er komen heel wat uitdagingen in dit leven op ons pad. Nu we een paar jaar lang behoorlijk geïsoleerd hebben geleefd in verband met de constante coronabesmettingen, is het daarom des te meer belangrijk om klaar te staan voor elkaar en elkaar te helpen waar het maar kan. Op allerlei manieren. De ene mens heeft behoefte aan hulp in de vorm van het helpen met de digitalisering, de andere mens is erbij gebaat als er geestelijke bijstand kan worden verleend. Als je zo naar de afgelopen jaren kijkt, dan is er bijna niemand die ongeschonden uit de strijd komt. Niet alleen hebben we te maken met allerlei ziektes en oorlog, ook de gevolgen ervan zijn pijnlijk merkbaar. Zo zitten de dierenopvanghuizen vol. Zeker nadat er versoepelingen kwamen rond het coronabeleid. Er waren mensen die ondoordacht een hond als huisdier namen omdat ze dan geen rekening met de avondklok hoefden te houden, maar inmiddels is een groot deel alweer teruggebracht naar het asiel. En als de hond nog minder geluk had, werd hij ergens gedumpt. Verschrikkelijk. Er zijn gelukkig nog aardig wat mensen die inmiddels een hond uit het asiel in huis hebben genomen, nadat ze vernomen hebben hoe het gesteld was met de opvangcapaciteit. Men doet wat men kan. Een hond heeft ook niks aan woorden, maar wel aan daden. En dat geldt eigenlijk voor alle levende wezens. Het is fijn als je ergens kan praten over wat je allemaal hebt meegemaakt, maar nog prettiger is het om directe hulp te ontvangen. En ook om zelf hulp te kunnen aanbieden. Vaak ook zie je het sneeuwbaleffect ervan. Mensen die jij ooit hebt geholpen helpen jou nu. We hebben elkaar allemaal nodig, of je nu een schoonmaker, een schilder, een IT-specialist of een makelaar bent.